Ruczaj - mały ciek wodny o niewielkim spadku.

Zastanawiam się, skąd się we mnie wzięło pragnienie poznawania historii miejsc w których mieszkam. Z wrodzonej ciekawości na pewno, z faktu, że przez lata mieszkałam w domu o bardzo bogatej przeszłości, a może też z tchórzostwa...Nie oglądałam w młodości zbyt wielu horrorów, do dzisiaj mi to zostało. Po prostu chyba nie lubię się bać, a mam zbyt bujną wyobraźnię, żeby TAK PO PROSTU iść spać po obejrzeniu The Ring. Przypominam sobie film z przeszłości ( nie dam głowy za to, czy to nie był jeden z Egzorcystów)dom na przedmieściach, jak się okazało później wybudowany na starym indiańskim cmentarzu. Problemy właścicieli związane z porwaniem w zaświaty ich...córki? Kobieta taplająca się w błocie wśród kości na dnie wykopu na basen...Tą scenę do dzisiaj mam w głowie. Niby nic strasznego, ale dla mnie..brrr.
Może ten film był jednym z czynników,które sprawiły, że tak bardzo dbam o poznanie historii miejsca, w którym mieszkam, czy choćby nocuję. ("Co tu było kiedyś?" :> )
Owoce owej ciekawości noszę w głowie do dziś. Opowieści starych ludzi, którzy już dawno umarli, a z którymi mogłam godzinami rozmawiać o tym, co gdzie było, gdzie kto mieszkał, co się stało tam, czy tu. Niewyjaśniona do dziś tajemnica, do kogo należała znaleziona na strychu w domu rodziców czaszka...
Dzisiaj jednak chciałabym napisać o Ruczaju. Pewnie mało kto z nowych mieszkańców zdaje sobie sprawę z tego, że miejsce to pokrywały bagna i torfowiska. (W ramach małego testu zapytałam dwie znajome mieszkanki Ruczaju, skąd, ich zdaniem wzięła się ta nazwa. Zrobiły wielkie oczy.)
Ruczaj zmienia się tak bardzo, że z trudem mogę sobie przypomnieć, że istotnie, tam gdzie kiedyś były pola i sady, wiele lat temu, kiedy nabyliśmy kamienicę, wyrosły nowe bloki. Kiedyś była to garstka smutnych wieżowców, które urywały się nagle i dalej był już koniec Krakowa. W naszej ulicy jeszcze do niedawna były ślady torów. Skąd i dokąd prowadziły...? Nie wiem.
Obok kamienicy, w której mieszkam jest działka z wielkim ...to się chyba nazywa basen melioracyjny. gromadzi się w nim woda z okolicznych terenów i zasypanych torfowisk. Wydawać by się mogło piękna zielona działka. Tylko, że nigdy nic się na niej nie wybuduje. Ciekawa jestem, jak wiele osób o tym wie. Pewnie niewiele.
Mieszkam więc na bagnisku. Czasem lubię usiąść na oknie, zamknąć oczy i wyobrażać sobie, że przeniosłam się sto...dwieście, trzysta lat w przeszłość. Oczyma wyobraźni widzę ruczaj, ten prawdziwy ruczaj, od którego miejsce wzięło swoją nazwę. Czuję zapach mchu, słyszę dziwne dźwięki i głosy ptaków...
Lubię taki czarno zielony nastrój.
Mniej miłe są myśli wybiegające do przodu...Co będzie tu kiedyś, za 100, 200 lat? Tak samo nie poznamy tego miejsca, jak ludzie z przeszłości nie poznaliby dzisiaj. Jak bardzo będzie wybetonowany świat...? A może wszystko obrośnie zielenią...

A wy? Zastanawialiście się kiedykolwiek nad miejscem, w którym mieszkacie?